RECAİ MEHMET EFENDİ SEBİLİ VE ÇEŞMESİ ( H.1189- M.1775)

RECAİ MEHMET EFENDİ SEBİLİ VE ÇEŞMESİ ( H.1189- M.1775)

Vefa’da Koğacılar caddesindeki (Cemal Yener Tosyalı Cad No:66) bu sebil üstündeki sıbyan mektebi ile manzume teşkil etmekte ve bu binanın cephesini süslemektedir. Mimarî üslûbu rokokodur. Üç penceresi vardır. Bir yanındaki çeşmeye diğer yanındaki kapıya nazaran bir çıkıntı teşkil etmektedir. Birbirinden mermer sütunlarla ayrılan pencereler her birinde dörder su verme yeri bulunan zarif nakışlı şebekelerle örtülmüştür. Üstlerinde girintli çıkıntılı kemerler ve bu kemerlerin üzerinde de kitabeler yer almaktadır.

Çeşme iki sütun arasına yerleştirilmiş yukarı kısmı oymalı bir ayna taşı ile son zamanlarda yenilenen ve mermerinin bir parçası şimdiden yok lan bir tekneden oluşmaktadır. Çeşmenin iki yanında birer küçük çeşme daha vardır. Bunların yalakları kurna biçiminde olup yüksektir. Yalaklardan biri kırılıp yok olmuştur. Bu küçük çeşmelerden birer tane de kapının iki yanında bulunmaktadır. Fakat hiçbirinin suyu yoktur.

Kitabeler bir uçtan bir uca yapıyı şerit gibi sarmaktadır. Sağdan başlayarak çeşmelerin üzerine rastlayan üç parçada üç ayrı âyet, ortadakinin altında yani esas çeşmenin kemeri üzerinde (Vecealna minel mai külle şey’in hay) yazılıdır.

Sebilin üç kıtalık kitabesi üç pencerenin kemerleri üzerinde tamamlanmaktadır. Mektebin altı mısralık kitabeside kapının üstündedir.

Bu kitabeler kaydedilmemiştir. Sebil kitabesinin son beyti “ İstanbul Sebilleri”’ nde şöyle yazılıdır:

“ Bu târih-i sebilde eyleyüb suyu başından seyd”

“ Didi atşâna sâhib-i hayr olan âbından el aç iç”

      (1189)